Przedstawiamy: album PRIDE Loud & Proud

Co dla ciebie oznacza PRIDE?

Corey Andrews: "Duma jest dla mnie zarówno świętem, jak i aktem sprzeciwu. Chodzi o uhonorowanie odporności naszej społeczności LGBTQIA+ przy jednoczesnym uznaniu podróży, którą wciąż odbywamy. Jako czarnoskóry gej żyję na przecięciu dwóch tożsamości, które przez długi czas były marginalizowane, ale obie są zakorzenione w doskonałości i błyskotliwości. Więc Pride to mój czas, aby zabłysnąć bez skrępowania, poprzez mój głos, moją sztukę i moją historię. To moment, by zastanowić się nad tymi, którzy przyszli wcześniej, tymi, którzy wciąż walczą, i zrobić krok naprzód w prawdzie i miłości".

Per Ljungqvist: "Szczerze mówiąc, Pride jest jak wielki kolorowy przytulas. To zarówno święto, jak i przypomnienie. To czas, aby uhonorować odwagę tych, którzy maszerowali w pierwszej Paradzie Dumy w 1970 roku, bez nich nie mielibyśmy takiej samej wolności, jaką niektórzy z nas mogą cieszyć się dzisiaj. Myślę o tych wszystkich miejscach, w których bycie LGBTQ+ jest nadal niebezpieczne lub nielegalne do dziś, widzimy także kraje, w których prawa LGBTQ są odbierane - niech to przypomina nam, dlaczego DUMA jest nadal tak ważna do świętowania. Więc tak, chodzi o dobre wibracje i świętowanie, ale też o solidarność i wysyłanie wsparcia do wszystkich, którzy wciąż nie mogą bezpiecznie być sobą".

Joy Joseph: "Pride to dla mnie integracja i celebrowanie różnorodności, różnic i ostatecznie tego, kim jesteśmy. Duma polega na życiu z godnością, uczciwością, radością, odwagą i we wspólnocie z innymi bez obawy, że zostaniemy osądzeni za to, kim jesteśmy!".

 

Co zainspirowało cię do napisania utworu Love Me Now na płytę BR827?

Corey Andrews: Kiedy Per QX po raz pierwszy wysłał mi ten utwór, od razu uderzyły mnie jego wspaniałe, eteryczne akordy. Przypomniał mi się wczesny Seal, który był dla mnie niesamowicie poruszający. Dało mi to również rzadką szansę zaśpiewania w wyższym zakresie wokalnym, z czego jestem dumny, a co nieczęsto pojawia się w moich komercyjnych wydawnictwach. Nagrałem demo w małym pokoju podczas wizyty u mamy i w ciągu kilku minut od wysłania go do Pera, odpowiedział: Tak! Utwór jest twój, jeśli jesteś zainteresowany współpracą! Byłem wniebowzięty. Czułem się, jakby gwiazdy mi sprzyjały - i wyszło pięknie.

Per Ljungqvist: Spędziłem dekady pracując na scenie LGBTQ+, jako autor tekstów, DJ i promotor klubowy, chciałem, aby ten album odzwierciedlał różnorodność i energię, której doświadczyłem. Dotarłem do krótkiej listy niesamowitych wokalistów, których głosy wniosłyby coś wyjątkowego do każdego utworu. Wspólnie z moim kompozytorskim partnerem, George'em Nakasem, naszkicowaliśmy wersje demo, a następnie dopasowaliśmy głosy do piosenek. Czasem od razu było wiadomo, że melodia wymaga brzmienia lub stylu tego, a nie innego wokalisty. Teraz obserwowanie, jak ta współpraca ożywa, jest niezwykle satysfakcjonujące.

 

Jak osobiste doświadczenia wpłynęły na muzyką, jaką tworzysz?

Corey Andrews: "Każda nuta, którą śpiewam, niesie ze sobą warstwy mojego doświadczenia, dorastania jako czarnoskóry i gej w świecie, który często próbował mnie zdefiniować, zanim mogłem zdefiniować sam siebie. Love Me Now jest głęboko osobiste, ponieważ odzwierciedla moje życiowe dążenie do miłości oraz bezwarunkowej akceptacji. Wychowany w domu, w którym ceniono edukację i wyrażanie siebie, otoczony przez społeczność bogatą w czarną doskonałość, moja kreatywność zawsze była zakorzeniona w autentyczności. Ten utwór pozwolił mi wyrazić to wszystko poprzez muzykę".

Per Ljungqvist: "Każda piosenka, którą napisaliśmy na album, pochodzi z osobistych i wspólnych doświadczeń. Watch Out z Joy Joseph daje poczucie siły: tekst jest jak pobudka, aby stać wysoko i dumnie, zamiast grać małego tchórza w trudnych czasach. This Love Will Tear Us Apart z udziałem Alexa Lärkmo ma zupełnie inną historię i bada siłę przyciągania toksycznego związku - uzależniające wzloty i złamane serce, gdy rzeczywistość wkracza do akcji".

Joy Joseph: "Muzyka ma głęboką zdolność do wywoływania emocji, uspokajania skołatanych nerwów lub energetyzowania mnie do stanu euforii, jednocześnie skłaniając do głębokiej kontemplacji lub po prostu pozwalając mi żywo wspominać. Muzyka funkcjonuje jako cenny rezerwuar wspomnień, zasługujący na podziw i uznanie, i jest czymś, do czego należy często wracać jako źródło inspiracji. Wszystko, co tworzę muzycznie, jest inspirowane życiem".

 

Jakie przesłanie chcesz przekazać słuchaczom tej płyty?

Corey Andrews: "Mam nadzieję, że słuchacze poczują się upoważnieni do kochania w pełni, teraz, bez wahania. Utwór Love Me Now jest wezwaniem do przyjęcia więzi, nawet w świecie, który często każe nam się powstrzymywać lub ukrywać to, kim jesteśmy. Chcę, aby ludzie usłyszeli ten utwór i czuli się widziani, słuchani i podniesieni na duchu. Niezależnie od tego, czy tańczysz w kuchni, czy maszerujesz w paradzie dumy, mam nadzieję, że muzyka przypomni ci, że twoja miłość i prawda są godne i piękne".

Per Ljungqvist: "Chcę, żeby ludzie coś poczuli - czy to siłę, gdy jesteś w dołku, czy po prostu radość z tego, że żyjesz. Ogólne przesłanie dotyczy odporności i świętowania: przepychania się, gdy czujesz, że życie jest do bani, ale także cieszenia się jego wzlotami. Jeśli ktoś usłyszy utwór z albumu i pomyśli: Tak, dokładnie tak się czuję - to trafiliśmy w dziesiątkę. Ostatecznie chodzi o połączenie: czucie się mniej samotnym i bardziej żywym".

Joy Joseph: "Jest nadzieja, staraj się pilnie, kultywuj samoświadomość, pomagaj innym, a wspólnie osiągniemy sukces".

 

Jaką role odgrywa muzyka w promowaniu widoczności i reprezentacji osób LGBTQ+?

Corey Andrews: "Muzyka jest jednym z najpotężniejszych narzędzi, jakie mamy do zmieniania kultury. Przecina bariery i przemawia bezpośrednio do serca. Kiedy głosy queer są słyszane w piosenkach, które celebrują miłość, radość i odporność, pomaga to przełamać ignorancję i strach. Daje ludziom, którzy wciąż odnajdują swój głos, poczucie przynależności. Muzyka mówi nam, że istniejemy, mamy znaczenie i nie jesteśmy sami. Właśnie dlatego projekty takie, jak kompilacja Pride wytwórni Universal Production Music są tak ważne. Pomagają wzmocnić głosy, które muszą zostać usłyszane".

Per Ljungqvist: "Muzyka i taniec zawsze odgrywały dużą rolę w społeczności LGBTQ+. Sceny Pride często stają się dosłownie bezpiecznymi miejscami, w których my, osoby queer, możemy swobodnie wyrażać siebie - tańcząc, śpiewając i łącząc się bez strachu. Hymn Diany Ross I'm Coming Out celebruje samoakceptację oraz sprawiedliwość. Najnowsze piosenki artystów queerowych dają słuchaczom język dla ich własnych doświadczeń i sprawiają, że czują się mniej samotni".

Joy Joseph: "Muzyka odgrywa istotną rolę w społecznościach integracyjnych i wspieraniu poczucia przynależności do społeczności LGBTQ+ i społeczności sojuszniczych. Breaking Barriers: oni rzucają wyzwanie konwencjonalnym normom męskości, seksualności i rasy, torując drogę dla przyszłych pokoleń".

 

Jak Twoim zdaniem branża muzyczna ewoluowała w kwestii reprezentacji osób LGBTQ+?

Corey Andrews: "Branża przeszła długą drogę, a coraz więcej artystów queer zajmuje centralne miejsce i jest celebrowanych za to, kim są. Wciąż jest jednak wiele do zrobienia, zwłaszcza jeśli chodzi o intersekcjonalność i zapewnienie, że wszystkie głosy są uwzględniane i doceniane. Jako ktoś, kto jest zarówno czarnoskóry, jak i queerowy, wiem z pierwszej ręki, że widoczność nie zawsze jest równomiernie dzielona. Mimo to jestem zachęcony postępem i wdzięczny za platformy takie jak Universal Music Group, które nadal dumnie stoją jako sojusznicy. Bycie częścią tego projektu naprawdę wiele dla mnie znaczy. Happy Pride"!

Per Ljungqvist: "Wow, to jak noc i dzień, w porównaniu do 15 lat temu. Pamiętam, jak w 2009 pracowałam w studiu z wokalistą, którego zespół nie widział, do którego miejsca w świecie muzyki pop będzie pasować, a dziś tym artystą jest Sam Smith. Takie momenty przypominają mi, jak wiele się zmieniło. Nie tylko w głównym nurcie, ale także na undergroundowej scenie klubowej. To ekscytujące widzieć coraz więcej trans-artystów i queerowych talentów, którzy zyskują uwagę, na jaką zasługują. Drzwi otwierają się szerzej, a artyści LGBTQ+ zyskują więcej czasu antenowego".

Joy Joseph: "Wierzę, że branża przeszła znaczącą pozytywne zmiany w zakresie reprezentacji i platform dla nonkonformistów, oferując nadzieję na przyszłość".